Antep'ten Evrensel gazetesine mektup gönderen genç bir çırak maruz kaldığı muameleyi, "Haftalık 700 liraya çalışıyoruz. Sadece öğlen yemeğimizi veriyorlar. Çırak olduğum için eziliyorum. Dayak yiyorum, şahsıma karşı küfürler ediliyor. Zoruma gitti" ifadeleriyle aktardı.
Temsili fotoğraf.
Son dönemde çırakların maruz kaldığı şiddet ve hak ihlalleri haberleri sık sık medyaya yansırken, Antep’ten Evrensel gazetesine mektup gönderen Hüsamettin isimli genç, anlattıklarıyla yaşananlara ışık tuttu. Dayak yediğini, kendisine küfür edildiğini, çok düşük ücretle çalıştırıldığını anlatan Çırak Hüsamettin, “Bedavaya bizi çalıştırıp meslek öğreteceğiz deyip köle gibi çalıştırıyorlar” diye sordu.
Evrensel gazetesinde Antep’te yaşayan genç bir çırağın mektubu yayımlandı. Bir reklam atölyesinde çalıştığını belirten Hüsamettin, kısa mektubunda yaşadığı haksızlıkları ve uğradıkları şiddeti anlattı.
‘DAYAK YİYORUM, KÜFÜRLER EDİLİYOR’
Çırak Hüsamettin’in mektubu şöyle:
“Merhaba Evrensel okurları. Ben Antep’te reklam atölyesinde çalışan bir gencim. Bir aydır çalıştığım işyerinde çırak olduğum için eziliyorum. Dayak yiyorum, şahsıma karşı küfürler ediliyor. Zoruma gitti, ustalara dedim: ‘Beni neden eziyorsunuz? İşimi düzgün mü yapmıyorum? Bir hatam varsa bana söyleyin ki ben de o hatayı yapmayayım. Usta olup mesleğimi öğrenmek istiyorum. Bana sürekli vurarak, küfür ederek bu işi öğretemezsiniz.’
Ustalardan biri elimi bir işe attığımda o işi elimden alıyordu. ‘Yapma git, temizlik yap’ diyordu. İşi öğrenmeyeyim diye elinden geleni yapıyorlar. İşi öğrenmemi istemiyorlar. Yanımda benimle aynı çalışan iki çırak daha var. Ben ve yanımdaki çıraklardan biri aynı gün başladık. Diğer çırak ise yaklaşık bir yıldır orada çalışıyormuş.1 yıldır orada çalışan çırağa sordum, ‘Neden işi öğretmek istemiyorlar’ dedim.
‘Eğer biz işi öğrenip usta olursak, onların yerine geçeriz, onlar da işsiz kalırlar, diye korkuyorlar. Ben 1 yıldır burada çalışıyorum, elime bir yapışkan verip şu harfi yapıştır demediler’ dedi.
‘KÖLE GİBİ ÇALIŞTIRIYORLAR’
Haftalık 700 liraya çalışıyoruz. Sadece öğlen yemeğimizi veriyorlar. Yol paramızı bile vermiyorlar. Her gün otobüsle gidip geldiğimiz için haftalık 100 lira yol parası veriyoruz. Sigortamızı da yapmıyorlar. Bedavaya bizi çalıştırıp meslek öğreteceğiz deyip köle gibi çalıştırıyorlar. Devlet çıraklığı kölelik olarak gösterince işyerlerinde yaşadıklarımız da bunlar oluyor. Düşük ücretler, dayak, küfür, iş öğrenememe…”
