Hacı Bektaşi Veli Anadolu Vakfı cemevi depremin ilk günüden bu yana her gün 300 kişiye yemek dağıtıyor. Gidecek yerleri olmadığı için cemevine sığınanlar da var. Çağrılar ortak; dondurucu soğuklara karşı konteyner, yiyecek ve ilaç istiyoruz. Bugün yüyeceğimiz var ama yarın ne olacak?
Kahramanmaraş depreminin yıkıcı etkilerinin en fazla hissedildiği yerlerden Elbistan’da depremzedelerin imadına yetişen yerlerden biri de Hacı Bektaşi Veli Anadolu Vakfı’na bağlı cemevi. Geceleri hava sıcaklığının eksi 20 dereceye kadar düştüğü ilçede yüzlerce depremzede en temel ihtiyaçlarını cemevi aracılığı ile karşılıyor.
En az 11 bin kişi otobüslerle ilçeden tahliye edilmiş. Alevi dernekleri ve STK’lerin ortak çalışması ile gidenlerin sayısı da en az 3 bin 500. Toplamda 142 bin kişinin yaşadığı Elbistan’ın yarısının kenti tahliye ettiği tahmin ediliyor. Kalanlar çadırda ve cem evinin destekleri veya kendi imkanları ile kurdukları çadırlarda kalıyor. Depremzedeler kar üstüne kurulan çadırların dondurucu soğukta yetersiz kaldığını söylerken cemevinin desteklerinin devam etmesini talep ediyor.
CEMEVİ İNSANLARA YUVA OLDU
Hacı Bektaşi Veli Anadolu Vakfı Başkanı Ali Rıza Cimikoğlu, günde en az 250- 300 kişinin cemevine gelerek ihtiyaçlarını karşıladığını belirtiyor. Cimikoğlu, “Kendi imkanlarımızla insanlara yemek veriyoruz. Biz burayı kapatırsak eksi 20 derecede insanlar dışarıda kalacak. Depremin ilk gününden beri buradayız. Artçılar olunca bazen kaçıyoruz bazen bekliyoruz. Tüm riskleri göze alarak burada kalıyoruz. Buna mecburuz. Aşağıda yaşlı insanlar var. Çadırlar soğuk ve insanlarımızın çoğu yaşlı. Çadırlarda soba yakarken zorlanıyor. Temizlik konusunda perişanız. Bize insan gücü lazım. Binamızın temizliğini yapabilecek bir destek bekliyoruz” diyor.
ÇADIRLARDA NÖBET TUTUYORLAR
Dondurucu havalar nedeniyle ailesini batı illerine göndermek zorunda kalanlardan biri de Teyfik Öztürk. Çadırların soğuğa karşı kendilerini korumadığını dile getiren Öztürk, ”Sürekli soba yakıyoruz. Tehlikeli olmaması için sırayla uyuyup nöbet tutuyoruz. Bazen dayanamayıp arabada kalıyoruz. Ama o da fayda etmiyor. Çadırlar kar üstüne kurulu. Biz şanslıyız kendi imkanlarımız ile çadırın altına odun koyduk. Ama herkes bizim gibi şanslı değil. Köyümüz de tahrip oldu. Şehirdeki evim de yıkıldı. Ne yapacağız bilmiyoruz. Çadırlar şimdilik yetersiz. Kar üstüne kurulu çadırlar ne kadar ısıtabilir” diye soruyor.
‘BUGÜN YİYECEK VAR AMA YARIN NE OLACAK’
Bir başka depremzede Sever Par ise iki çocuğu ile cemevinin hemen yanı başında kalıyor. Par’ın da en büyük endişesi yarın çocuklarına ne olacağı? Çocuklarının kar üzerine kurulu çadırda kaldığını söyleyen Sever Par şunları söylüyor. “Kendim için bir şey istemiyorum. Mücadelem çocuklarım için. Çadırım ilk kurduğum günden bu yana karın üstünde. Altında sünger ve battaniye var ama bunlar yetersiz. Karın üstünde çadırlar ısıtmıyor. Geceleri çok soğuk. Herkese acil koyteyner verilmeli. Devletten yardım alamadık. Talep de etmedik. Etsek ne olacak herkes kendi adamına verecek. İki çocuğum için destek istiyorum. Bugünlerde gıda var. Yarın ne olacak. Bugün cemevinden geliyor ama yarın ne olacak. Tek endişem çocuklarım.”
SOĞUK HERKESİN ORTAK DERDİ
Cumhuriyet Mahallesi yıkımlardan etkilenen mahallelerden. Birçok ev hasar almış. Gecekonduda yaşayan Süleyman Durmaz da geceleri soğuktan korunmak için acil kömüre ihtiyaçları olduğunu söylüyor. Tuvalet ve banyo ihtiyaçları da had safhada. Durmaz, “Cem evi bahçesinden su aldık. Onları ısıtıyoruz. Çoğu geceleri donuyor. Şebekelerde su akmıyor. Halimiz ne olacak bilmiyoruz. Banyo yok tuvalet yok. Sular donmuş. Vallahi ne yapalım, sobada su ısıtıp banyo yaptık soğuktan korunmaya hastalanmamaya çalışıyoruz” diyor.
70 yaşındaki Halime Durdu’nun en büyük tesellisi ailede can kaybının olmaması. “Neyse ki ölenimiz yok. Gidecek yerimiz de yok. İnsanlar bize kömür verdi. Şimdi torunum ile onları eve taşıyoruz. Derdimiz olsa ne yazar çözüm mü birisi bulacak. Kömür olmasa ne yapacaktık bilmiyoruz” diyor.
Bir başka depremzede Halil Çiçek’in hasarlı evlerinde hastaları var. 12 kişi bir gecekonduya sığınmışlar hastaları olduğu için. Çiçek’in sözleri kurtarma ve yardımdaki ihmalleri bir kez daha gözler önüne seriyor:
‘Acil kanser ilacına ihtiyacımız var. Sosyal medyadan birileri bizim için yazdı da Sağlık Bakanlığı bize ulaştı. Ama aradan iki gün geçti halen ilaca ulaşamadık”
