Alman fizikçiler uzay-zamanda tünel (Solucan Deliği) ihtimalini keşfetti. Fizikçiler, bilim kurgu film ve romanlarına konu olan "Solucan Delikleri" için yeni bir model geliştirdi. Einstein’ın Görelelik teorisini ileri bir safhaya taşıyan gelişme bilim insanlarını heyecanlandırdı.
Solucan deliği temelde, uzayda iki uzak nokta arasında bir kestirme yol olarak tanımlanır. Solucan deliği teorisi, birçok bilim kurgu eserinde önemli yer buldu. Fakat fizik biliminde ise uzay zamandaki bu tüneller tamamen varsayımsal kaldı.
Oldenburg Üniversitesi’nden Dr. Jose Luis Blázquez-Salcedo liderliğindeki uluslararası bir ekip, Physical Review Letters adlı bilim dergisinde mikroskobik solucan deliklerinin önceki teorilerden daha gerçekçi görünmesini sağlayan yeni bir teorik model sundu.
NEDİR BU UZAY-ZAMAN?
Uzay-zaman, ilk olarak Albert Einstein’ın 1916’da yayınlanan genel görelilik teorisinin denklemlerinde ortaya çıktı. Einstein’ın teorisinin önemli bir varsayımı, evrenin dört boyuta sahip olmasaydı. Bunların üçü uzamsal boyut ve dördüncü boyut ise zaman idi. Bu dört boyutlu yapı, uzay-zaman olarak bilinen kavramı oluşturdu.
Uzay-zaman, yıldızlar gibi devasa nesneler tarafından esnetilebilir ve eğilebilir. Tıpkı gergin bir kumaş tabakanın, içine konulan metal top tarafından kıvrılması gibi. Uzay-zamanın eğriliği; uzay gemileri, gezegenler gibi nesnelerin ve aynı zamanda ışığın uzayda nasıl hareket ettiğini de belirler.
SOLUCAN DELİĞİ
İspanya’daki Complutense Üniversitesi’nden Blázquez-Salcedo, “Teoride uzay-zaman, devasa nesneler olmadan da bükülebilir ve eğilebilir.” diyor. Senaryoda bir solucan deliği, birbirine bağlı iki huniyi andıran ve bir tünel gibi uzayda iki uzak noktayı birbirine bağlayabilir. Bu oluşum uzay-zamanında son derece eğimli bir bölge oluşturur. Cisimler bu tünelden uzak bir mesafeye hızlıca gidebilir.
Blázquez-Salcedo ayrıca, “Matematiksel açıdan böyle bir kestirme mümkün olabilirdi, ancak hiç kimse gerçek bir solucan deliği gözlemlemedi” dedi.
SOLUCAN DELİĞİNE YENİ BİR BAKIŞ AÇISI
Önceki modeller, solucan deliğini açık tutmanın tek yolunun negatif bir kütleye sahip olan maddeyle (veya başka bir deyişle ‘hiçten’ daha hafif olan ve yalnızca teoride var olan egzotik bir madde biçimi) olduğunu öne sürüyordu.
Blázquez-Salcedo ve meslektaşları, modellerinde solucan deliklerinin bu tür maddeler olmadan da geçilebileceğini gösterdi.
Araştırmacılar, nispeten basit bir “yarı klasik” yaklaşım seçti. Görelilik teorisinin unsurları, kuantum teorisi ve klasik elektrodinamik teorisinin unsurları ile birleştirildi. Modellerde, elektronlar ve elektrik yükleri gibi belirli temel parçacıklar solucan deliğinden geçecek madde olarak tanımlandı.
Bu haberler de ilginizi çekebilir:
Matematiksel bir açıklama olarak da,(bir parçacığın olasılık yoğunluk fonksiyonunu, kuantum teorisine ve göreliliğine göre bir formül) Dirac denklemini seçtiler.
Ekip tarafından öne sürülen mikroskobik solucan delikleri muhtemelen yıldızlararası yolculuk için uygun olmayacak. Dahası, bu tür alışılmadık yapıların gerçekten var olup olamayacağını bulmak için modelin daha da incelenmesi ve geliştirilmesi gerekecek.
Blázquez-Salcedo konu ile alakalı, “Solucan deliklerinin tam bir modelde de var olabileceğini düşünüyoruz.” yorumunda bulundu.
