Yamanlar Koleji’nin kurucu müdürü, eğitimin ‘Yaman Dede’si vefat etti

Okul ilk açıldığında 28 öğrencileri vardır. Okula kayıt olan ilk öğrencinin adı da Mustafa Kemal'dir. Bu 28 öğrenciden bazıları şehir, bazıları okul değiştirir; ama 12'si bu okuldan mezun olur.

KRONOS 23 Ağustos 2019 PORTRE

Yamanlar’ın ilk müdürü, 80 yaşındaki Sami Yıldırım, 59 yıl önce başladığı eğitimcilik maratonunu sürdürüyor. Görev yaptığı bu kurumlardaki öğretmenlerin farkını ise “Hepsi mefkûre insanı” diye özetliyor.

Eğer, sabah arabasını görmüşseniz saat mutlaka 8’e çeyrek vardır. Eğer yemekhanedeyse saat kesinlikle 12.00’dir. Kantindeyse saat 12.33’tür. Eğer koridorlarda dolaşıyorsa saat 12.55’tir. Öğleden sonra arabasına binerse saatinize bakın, kesinlikle 17.05’i gösteriyordur. O, saatin akrep ve yelkovanıdır adeta. Günün her anını aynı titizlik ve istikrar ile değerlendiren birisidir. Şaşmaz prensipleri vardır. Bir lokmayı 28 kez çiğner mesela. Kararlıdır da. Ama onu asıl farklı kılan 59 yıldır eğitime adanmış bir ömrün sahibi olmasıdır. 15 Kasım 1982’de kurulan Yamanlar Eğitim Kurumları’nın da ilk müdürüdür aynı zamanda. 80 yaşındaki Sami Yıldırım’ın bir başka ayrıcalığı da sanatçı Sezen Aksu’nun babası olmaktır.

Yamanlar Eğitim Kurumları, kuruluşunun ardından çeyrek asrı geride bıraktı geçtiğimiz günlerde. Uluslararası arenada Türkiye’nin gözbebeği olan bu liseden kimler geldi kimler geçti… Nice öğrenci nice öğretmen dünyanın dört bir yanına yayıldı bu liseden. Ama lisenin kuruluşundan bugüne değişmeyen tek bir kişi vardı: O da ilk gün müdür olarak kapıdan içeri giren ve bugün hâlâ danışman sıfatıyla burada hizmetlerine devam eden Sami Yıldırım.

Sami hoca 1927 yılında Rize’nin Pazar ilçesinde dünyaya gelir. Babası adliyede memur, annesi ise ev hanımıdır. İlk ve ortaokulu burada okur. Daha sonra yatılı kaldığı Erzurum’da Muhallim Mektebi’ni bitirir. 1946 senesinde İstanbul Eğitim Enstitüsü’nden mezun olur. Öğretmenlikteki ilk görev yeri Trabzon’un Beşikdüzü ilçesidir. Araya askerlik girer. İstanbul-Alemdağ’da yedek subay elbiseleri içindedir. Askerliğinin hemen ardından yolu Denizli’nin Sarayköy ilçesine düşer. Artık ortaokul müdürüdür. Burada tanıştığı Manisa-Alaşehirli fen bilgisi öğretmeni Şehriban Hanım’la dünya evine girer 1953’te. Bu evliliğinden Nihat ve Fatma Sezen dünyaya gelir. Birkaç okul değişikliğinin ardından 1958 yılında İzmir’e tayini çıkar Sami Bey’in. Üçkuyular’daki İnönü Lisesi’nde 2 buçuk sene çalışır. Ardından İzmir İl Milli Eğitim Müdürü muavinidir. Bu görevinde 12 yıl kalır. Bir yıl da il milli eğitim müdür vekilliği yapar. 1979’da, yani 28 yıl önce emekliye ayrılır.

Yamanlar’ın ilk müdürü olması ise milli eğitimde beraber çalıştığı bir dostu vesilesiyle gerçekleşir: “Bir gün beni aradı. ‘Hocam, böyle böyle bir okul açılacak. Oraya müdür arıyorlar. Ben de sizi önerdim’ dedi. ‘Yahu ben bundan sonra tekrar milli eğitime bulaşmak istemiyorum, ben halimden memnunum’ dediysem de dinletemedim. ‘Ben de o zaman içişleri bakanı ile bir konuşayım’ dedim.”

Sami Bey’in ‘içişleri bakanı’ dediği, eşidir tabii ki. Şehriban Hanım ‘sen çalışmayı seviyorsun’ diyerek onay verince Bozyaka’da 15 Kasım 1982 tarihinde eğitim hayatına atılan Yamanlar’ın ilk müdürü olur. Bu arada müdürlük için tek bir şartı vardır. O da her kafadan bir ses çıkmasındır. “Benim sizden istediğim tek bir şey var dedim. Ben eğitim, öğretim, yönetim ile ilgili bir şeyi yapmak istediğim zaman, yok hocam öyle olmasın da böyle olsun, diyecekseniz ben bu işe hiç girmeyeyim. Hocam olur mu öyle şey dediler. Yanlış anlamayın, ben despot bir insan değilim. İstişareye büyük önem veririm. Ama herkes müdahale ederse de hizmet veremeyiz”

MUSTAFA KEMAL, İLK ÖĞRENCİ…

Okul ilk açıldığında 28 öğrencileri vardır. Okula kayıt olan ilk öğrencinin adı da Mustafa Kemal’dir. Bu 28 öğrenciden bazıları şehir, bazıları okul değiştirir; ama 12’si bu okuldan mezun olur. Daha sonra Yamanlar yeni şubeler açar. Lise Karşıyaka’ya taşınır. Bozyaka bir ara fen lisesi olur, bir ara ilköğretime dönüşür. Derken yıllar yılları kovalar. Sami hoca bu yaşta olmasına rağmen hizmete devam ediyor. “Neden ediyorum? Çünkü ben bu okulların istikbal vaat ettiğine inanıyorum. Çok da güzel öğrenciler yetişti buradan. Olimpiyatlarda olağanüstü başarılar elde edildi. Bir taraftan bayrağını, vatanını, memleketini, milletini seven, manevi dinamikleri ihmal etmeyen, diğer taraftan müspet ilimde zirvelerde dolaşan öğrenciler yetişti. Bu okullardaki öğrencilerin sayısı ne kadar artarsa ben Türkiye’nin geleceğinin o kadar daha sağlam temeller üzerine oturacağına inanıyorum.”

Sami hoca kendi çağında olanların çoğunun öldüğünü, geri kalanların ya kahve köşelerinde ömür tükettiklerini ya da hasta yataklarında gün saydıklarını dile getiriyor. “Biz kahve köşelerinde oturmadık. Bu yolu seçtik. İlk günden beri hareket halindeyim. Halen mevzuat kitaplarını günü gününe takip ederim. Bakın 25 sene az bir zaman değil. 25 sene biz birbirimizi kırmadan, üzmeden aynı çatı altında çalıştık. Madalyalar alındı. Çok büyük gelişmeler oldu. Bu gelişmeleri görünce benim şevk ve heyecanım arttı. Hâlâ derslere ara ara girerim. Yeni hocalara tecrübelerimi aktarırım. Onları sınıfta alkışlattırırım. Öğretmenlerimizi ders anlatırken izlerim. Önce iyi taraflarını söylerim. Varsa eksikliklerini de üslubunca söylemeye gayret ederim.”

Sami hoca bu okullarla adı gündeme gelen Fethullah Gülen Hocaefendi ile ilk Bozyaka’daki okulda görüştüğünü söylüyor. Orada her gün öğrencilere 5-10 dakikalık sabah konuşması yaptığı günler… Hocaefendi bazen kulak misafiri olduğu bu konuşmalardan dolayı çok memnun kalıyordur. Bir gün Sami hocayı yemeğe davet eder. Sami hocanın Gülen’le ilk sohbet etme imkanı bulduğu ortamdır bu. İlerleyen yıllarda Hocaefendi, Sami Bey’e makamında ziyarette bulunur. Kendisine bir takım elbise hediye eder. “Bir gün spor salonunda güzel bir konuşma yaptı. Salon çok kalabalıktı. İçeride 5 bin, dışarıda da bir o kadar kişi vardı. Ben de oradaydım. Kürsüden beni gördü. İltifat etti. ‘Hocam da buradaymış’ dedi. ‘Hocaların hocası’ diye beni oradakilere lanse etti. Büyük bir alkış koptu. Sonra dışarı çıktım. Bahçede etrafıma toplanan gençler elimi öpmeye başladı. Hocaefendi’nin iltifat ettiği birine gösterilen saygıydı bu.”

Sami bey Hocaefendi ile çok az bir araya gelir. Bu ‘az’lardan biri de İstanbul’da yaşanır: “Altunizade’deydik. Salonda Hülya Koçyiğit’in de aralarında bulunduğu tanınmış sanatçılar vardı. Orada bir öğle yemeği yedik. Hocaefendi o zaman da şeker hastasıydı. Bana ‘hocam’ dedi, ‘okullarımızı misafirlerimize anlatabilir misiniz?’ Ben misafirlere yaklaşık 45 dakika okulları anlattım. Hocaefendi ‘bu kadarını bilmiyordum’ dedi. Oradaki sanatçılar da okullarımızın başarıları karşısında hayretlerini gizleyemedi.” Sami hoca, az temasları olmasına rağmen Hocaefendi’yi sevdiğini, Hocaefendi’nin de kendisini sevdiğini dile getiriyor.

OKULU KAPATMAYA GELMİŞLER, AMA…

Sami Yıldırım’ın Yamanlar ile o kadar çok hatırası var ki. “Bu söylediklerim ta a harfinde” diyor. Öyle boy göstermeyi ya da basına çok konuşmayı sevmediğini dile getiriyor. O konuşmak istemiyor; ama biz bu okullarla ilgili daha çok ayrıntı istiyoruz. Bizim de Karadenizli olmamız onu biraz daha açıyor; ama ‘yazacaklarını önceden görmem lazım’ şartını da öne sürmeyi ihmal etmiyor. Gerekli garantiyi aldıktan sonra İstanbul’da başından geçen bir başka olayı anlatıyor. “Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı’nın bir toplantısıydı. O zaman Süleyman Demirel cumhurbaşkanıydı. Bana da yılın eğitimcisi ödülü verdiler. Kürsüye çıktım. Orada okulları anlattım. Salon alkışla inliyordu. Sonra Süleyman Demirel yanındakilere beni sordu, bu kim diye.”

Sami hocadan ilk yıllara dair anekdotlar rica ediyoruz. 1980 ihtilalinden hemen sonra kurulan okul ne gibi zorluklar yaşamıştı? “O zaman Milli Eğitim Bakanı Hasan Sağlam Bey idi. 28 öğrenci ile başladık. Mefkureci arkadaşlarımız vardı. İdealist çalışma yapısı vardı. Birinci yılın sonunda müfettişler geldi, bizi denetlemeye. Okul, yurttan dönmeydi. Okulda başlarında sarık, ayaklarında takunya bulunan öğrenciler eğitim yapıyor sanıyorlar. Bana dediler ki, ‘Hocam burayı nasıl bu hale getirdiniz? Biz burayı böyle böyle zannettiğimiz için aslında okulu kapatmaya gelmiştik. Ama gördük ki, burada çok modern, çok gelişmiş, çok mükemmel bir eğitim veriliyor’. Ben de ‘Burası okul. Okul başka türlü olabilir mi’ diye kendilerine sordum. O denetlemede bizim için çok güzel bir rapor yazdılar.”

25 SENE DE SAKLANMAZ Kİ KARDEŞİM!

Velilerin çocuklarını bu okullara verdiği zaman gözlerinin arkada kalmadığını dile getiren Sami hoca bu okullardan rahatsız olanlara da bir anlam veremiyor: “Veliler biliyor ki çocuk burada her bakımdan başarılı olacak, ahlâk sahibi olacak, dürüst olacak, namuslu olacak; bayrağını, vatanını sevecek. Atatürk ve Türk büyüklerine karşı saygılı olacak. Birçok özel okul, öğrenci bulmakta zorluk çeker. Biz hiç zorluk çekmedik. Çünkü vatandaş burada ne yapıldığını yakından görüyor. Sadece öğrencileri değil, velilerimizi de eğitiyoruz biz.” Velilerin en çok kendilerine, ‘hocam çocuğumuz bu okula girdikten sonra çok değişti. Artık yatağını düzeltiyor, elbisesini sağa sola atmıyor, bize saygıda kusur etmiyor. Sizlerden Allah razı olsun’ dediklerini anlatan Sami hoca, bazen de kendisine “Hocam hâlâ orada nasıl çalışıyorsun, şöyle şöyle, böyle böyle…” demelerine çok kızıyor. “Ben de soruyorum onlara; sen bu müesseseleri gördün mü? Görmedim. Gezdin mi? Gezmedim. Kaldın mı? Kalmadım. O zaman niye böyle konuşuyorsun? Bir gel, gör bakayım ondan sonra konuş yahu. Hadi ne diyorsanız; onu benden iki sene sakladılar, 3 sene sakladılar, bu şey her ne ise 25 sene de saklanmaz ki kardeşim.”

OLİMPİYAT BAŞARISI ÖNEMSENMELİ

İnsanların bilmeden kulaktan dolma bilgilerle konuşmalarına üzülen Sami Yıldırım, yurtdışından gelen misafirleriyle ilgili bir anısını da hemen araya serpiştiriyor. “Bir gün Almanya’dan bir eğitimci kadrosu geldi. İçlerinden üç tanesi Türk’tü. Sağdan soldan duydukları bu tür haberler sebebiyle okulumuza karşı önyargı içindeydiler. Bunu da son gün onlarla vedalaşırken öğreniyoruz. Alman müdürleri, ‘hocam’ dedi. Bu üçü var ya, buraya gelmek istemediler. Şimdi burayı gezip gördükten sonra sizden özür diliyorlar.”

Türkiye’ye bilim olimpiyatlarında ilk altın madalyayı da Yamanlar kazandırdı. 1993 yılında Salih Adem fizik dalında bu başarıya ulaşır. Sami hoca o günlerde yakalanan bu büyük başarının yeterli derecede önemsenmemesinden şikayetçi. Ona göre bilim olimpiyatlarında madalya almak herhangi bir spor organizasyonunda madalya almaktan aşağı kalır bir şey değildir. Salih Adem’in çok zeki bir çocuk olduğunu, Bilkent’i de 3 yılda bitirdiğini gururlanarak anlatıyor bize.

Sami hoca 1938 yılında hayata gözlerini yuman Atatürk’ün ölümünü hatırlıyor. O yıl ilkokul 3. sınıfta olduğunu belirtiyor. Atatürk’le ilgili bugüne kadar sayısız kitap okuduğunu ve onun büyük bir devlet adamı olduğunu dile getiriyor. Sami hoca ayrıca Türk insanının kendi tarihini okumamasından da şikayetçi. Bir örnek veriyor. “Bize hep Abdülhamit ‘kızıl sultan’ diye okutuldu. Ben onunla ilgili çeşitli kitaplar okudum. Ne gördüm biliyor musunuz? O mükemmel bir padişahtı. O en çalkantılı günlerde 33 yıl Devlet-i Aliye’yi ayakta tuttu.”


ÇOCUKLARIMLA GURUR DUYUYORUM

Sami Yıldırım’ın oğlu Nihat Bey makine mühendisi. Sezen Aksu’yu ise tanıtmaya hacet yok. İki çocuğuyla da gurur duyuyor Sami hoca. Her iki çocuğundan da birer torun sahibi. Nihat Bey’in bugünlerde ikinci çocuğu dünyaya gelecek. Torunlarını çok seviyor Sami hoca: “Bana hep derlerdi torun sevgisi ayrı diye. Ben de olur mu öyle şey derdim. Evlat evlattır. Ama inanın torunun yeri hakikaten ayrıymış.”

O, eşi Şehriban hanımla 54 yıldır evli. Gençlerin basit bir mevzu yüzünden ayrılmalarına çok üzülüyor: “Evlilik ciddi bir müessesedir. Hiç mi problem olmayacak? Olacak. O biraz yüksekten alınca sen biraz aşağıdan alacaksın. Hoşgörülü olmak lazım. Ailendir, hayat arkadaşındır. Sonra hemşerim Karadeniz’de kolay kolay boşanma olmaz. Bizde emanete hıyanet edilmez. Hanımlarımız bize emanet. Bak 54 yıldır beraberiz.”

SANA-VİTA YAĞLARIYLA BÜYÜDÜNÜZ SİZ!

Sami hoca 1958 yılında yerleştiği İzmir’i çok seviyor. Buraya taşındıktan sonra Karadeniz’e birkaç defa gittiğini belirtiyor. Oradaki akrabaları ile bağını koparmamış. Telefonla da olsa ilgi ve alakasını sürdürüyor. Sağlığına çok dikkat ediyor. Bir lokmayı 28 kere çiğneyerek yiyor. Bu yüzden yemekhanede kendisine eşlik edecek arkadaş bulmakta zorluk çekiyor. Her gece saat 10’da yatıyor. Sabah 5’te kalkıyor. Bu yaşına rağmen her gün 45 dakika kültür-fizik hareketi yapmayı ihmal etmiyor. Onun dışında evdeki pedallı aleti 250 kez çeviriyor. 100 defa da sırt üstü yatıp bisiklet hareketi yapıyor. Yine her gün sahilde 15-20 dakika yürümeye gayret ediyor. Bugün bile merdivenleri çifter çifter çıkıyor. Bu haline şaşıranlara da ‘siz Sana-Vita yağları ile büyüdünüz. Ben ise tereyağıyla’ diyor.

SEZEN, HER KONSERDEN ÖNCE DUA İSTER

Sami Yıldırım’ın önemli bir sağlık problemi yok. Birkaç sene önce safra kesesinden ameliyat oldu, o kadar. Sami hoca bir de sağlam inançlı olduğunu belirtiyor. Yani hep iyi olacağına inanıyor. Bu çok önemli psikolojik bir güç onun için. Duaların faziletine de çok inanıyor. ‘Evvela dualarımı yapar, ondan sonra işe başlarım’ diyor. “Evden çıkarken, yemekte, akşam yatarken mutlaka dua okurum. Hem müspet ilme inanan bir insanım -uzay çağını fethedecek kadar müspet ilim- ama ona elektromotor kuvveti vazifesi sağlayacak manevi güç de lazım. İkisi bir araya gelmeli. Sonra ben hiç ümitsizliğe düşmem. Bir hastalığım olduğu zaman evvela tıbbî tedbir. Sonra bitkisel tedavi. Sonra da dua.” Sami hoca kızı Sezen’in de her konserden önce kendisinden dua istediğini belirtiyor. Sami Yıldırım hoca, yakın zamanda vefat eden bir siyasetçiyle, ölümünden sonra bir gazetede yapılan son röportajlardan birini okuduğunu ve çok üzüldüğünü söylüyor. “O siyasi, orada ‘ölüm çok kötü bir son’ mealinde bir şeyler söyledi. Şimdi tabii bu inanç meselesi. Ama bizim gibi inananlar böyle düşünmüyor. Ölüm herkesin tadacağı bir şey. İnanan bir insan için ölüm demek kompartıman değiştirmek demek.”

MİLLİ EĞİTİM BAKANINI ÇOK BEĞENİYOR

Eğitimin asırlık çınarı, anılarını kitaplaştırmayı düşünmüyor. Dedik ya ön plana çıkma gibi bir gayreti yok. Geçmişte İzmir’de çıkan öğretmenler gazetesinde eğitimle ilgili çok makalesi yayınlanmış. Sami hoca, bugünkü Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik’i de çok beğeniyor. Çelik ile birlikte Sağlık Bakanı Recep Akdağ’ın Türkiye’de ve özellikle Güneydoğu’da yaptıkları çalışmalar çok hoşuna gitmiş. “Zaten Ak Parti de bu iki bakan sayesinde oradan o kadar oy aldı.” diyor.

BUNDAN DAHA BÜYÜK HİZMET OLUR MU?

Sami hoca bugüne kadar çok öğrenci yetiştirdiğini ve öğrencileri içerisinde kötü durumda olan birine rastlamadığını kaydediyor: “Beşikdüzü’nde, Denizli’de, İzmir’de ve 25 yıldır da Yamanlar’da. Özellikle de buradan mezun olan öğrenciler hangi mesleği seçtiyseler başarılı oldular, dürüst oldular. Biz, bu büyük milletimizin istediği nitelikte insanlar yetiştirdik. Bu insanlardan millete fayda gelir, zarar gelmez. Topluma bak; neler oluyor? Annesini babasını vuranlar var. Daha bir sürü şey. Bizim talebelerimizin hiçbiri bu duruma gelmedi. İnşallah da gelmez. Beni buraya bağlayan bu oldu. Pilav günlerimiz oluyor. Çocuklar geliyor. Hepsi bir yerde başarılı olmuş, itibar kazanmış. Bundan daha büyük hizmet olur mu?”

Sami hocaya 1982’den önce bulunduğu milli eğitim camiasıyla şu an görev yaptığı okullar arasındaki farkı soruyoruz. “Ben 31 sene devlete çalıştım. Orasını gördüm. Aradaki fark şu: Buradaki arkadaşların hepsi mefkûre insanı. 25 yıl düşün, ben bir kez öğretmenler odasında dedikodu işitmedim. Siyaset konuşulduğuna şahit olmadım. Bir öğretmenimizin sigara içtiğini görmedim. Bizim öğretmenler odasında ‘hep bu çocuklara nasıl daha iyi eğitim verebiliriz, onları yarınlara daha iyi nasıl hazırlarız’ diye konuşulurdu. Şimdi böyle bir kurumun başarısız olması mümkün mü?”

İNSAN, ÖLENE KADAR KOŞTURMALI

Sami hocaya en çok ‘ne zaman emekli olacaksın?’ diye soruyorlar. Bu soruya “Hele 2027 yılına (yüz yaşına) bir gelelim, o zaman hep beraber oturup, tamam mı devam mı diye bir karar veririz” diye cevap veriyormuş: “Ben bu işi seviyorum. Arkadaşlar da beni seviyor ve bırakmıyor. Elim ayağım da tutuyor. İnsanın emeklilik yaşı diye bir yaşı olmaz yahu. İnsan ölünceye kadar hizmet edebildiği sürece hizmet edecek. Bayrağı götürebileceği yere kadar götürecek. Bayrağı devrettiklerine de ‘Sami bey gitti bu iş bitti’ dedirtmeyecek. Maksadımız ülkemize ve milletimize hizmet etmektir. Bu millete ne kadar hizmet edersen o kadar iyidir.”

AMATÖR RUH, PROFESYONEL DONANIM

Özel Yamanlar Eğitim Kurumları, kuruluşunun 25. yılında, 8 ayrı kampus ve 12 okulda toplam 3950 öğrenci, 377 öğretmen ile yoluna devam ediyor. Genel Müdür Sebahattin Kasap, kurumun bugünkü bilimsel, kültürel ve sportif alanlardaki erişilmez başarısını ilk günkü amatör ruha bağlıyor. “Profesyonel dünyada amatör kalınamaz; ama asla da ilk günkü amatör ruhu ve heyecanı kaybetmemek gerekir.” diyor ve ekliyor: “İşte bu amatör ruh ve profesyonel donanım ile geleceğe koşuyoruz.” Yahya Kemal’in “Hülyası kalmayınca hayatın ne zevki var” sözünü hatırlatarak heyecanla pek çok yeni projeden bahsediyor Sebahattin hoca:

“Hani derler ya; sandalın bir gücü vardır, bir kişi fazlaysa olmaz. Toplumun da bir gücü vardır, bir kişi eksikse olmaz. Bu kurumun her santimetrekaresinde mutlaka samimi insanların teri, her tuğlanın altında onların bir izi var. Kökü mazide olan âtîyiz. Bilginin efendisi, davranışlarının hâkimi öğrenciler yetiştirmeyi hedefliyoruz. Fen bilimleri ile donanımlı; İngilizce, Almanca ve bir ilave dil bilen, teknoloji ile barışık öğrenciler… Ama kurulduğu ilk günden bu yana görev yapmış onlarca idarecinin, yüzlerce öğretmen ve personelin, binlerce gönül vermiş samimi insanın tıpkı bir bahçıvan gibi gönül pınarlarından sulayarak yetiştirdikleri, solmaması için gece gündüz çalıştıkları asla unutulmamalı.”

Takip Et Google Haberler
Takip Et Instagram